φοβοδιάκτορες

οἱ, Α

(ως προσωνυμία διαφόρων δαιμόνων) οι υπηρέτες τού φόβου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φοβο- (< ετεροιωμένη βαθμίδα φοβ- τού φέβομαι) + διάκτορος / διάκτωρ «διάκονος, υπηρέτης»].